Pewnie niewielu ludzi interesujących się polskim kinem, zdaje sobie sprawę, kim jest Michał Kwieciński. Producent takich filmów jak Miasto 44 czy Katyń, dość rzadko udziela się jako reżyser. Dotychczas jego szczytowymi osiągnięciami w tej dziedzinie były jedynie produkcje telewizyjne. Jedną z nich, był film Jutro idziemy do kina, opowiadający o czasach bezpośrednio poprzedzających II wojnę światową. Jego najnowszy film Filip, również opowiada o wojnie, jednak z kompletnie innej perspektywy niż ta, którą dotychczas mogliśmy obserwować w polskim kinie. Opowiada o wojnie od zaplecza. O normalnym człowieku, który próbuje przeżyć nie na froncie, tylko w normalnym niemieckim mieście. więcej

Można powiedzieć, że jest to pewne novum we współczesnym pompatycznym kinie polskiego obrazu wojny: tym razem śmierć nie grozi za malowanie Polski Walczącej, kolportowanie materiałów Małego Sabotażu ani też za zbrojną dywersję: życie bohatera zagrożone być może wskutek uprawiania seksu z Niemkami po czterdziestce. Ta dekonstrukcja sacrum, jakim bywa etos młodego przeciwnika nazizmu (szczególnie, jeśli jest narodowości żydowskiej) to nie tylko świeże spojrzenie na dylematy życia codziennego w dobie wojny, ale także wymowny komentarz społeczny do wydarzeń obecnych. więcej